15 mei Ourense naar Cea

Gisteravond kon er al worden ingecheckt voor de terugreis, echter het kostte heel veel moeite, waardoor ik bijna de moed verloor...om nog ooit terug te komen, echter...uit het niets ging het plotseling toch goed en kon ik beide tickets 'afdrukken', pak van mijn hart. Na een redelijke nachtrust om 6.31u weer op en half acht onderweg. Tot mijn grote vreugde was het droog, in de nacht plensde het, het weervrouwtje en ik verwachtte een dag met veel regen, echter... Het duurde minstens een uur, voordat we de stad hadden verlaten, deels door de grootte van de stad en door het zien van de mooie alsmede lelijke gebouwen en ruïne's, waarschijnlijk nog geen tijd gehad die rotzooi op te ruimen (blijkbaar te weinig werklozen). Eénmaal de stad uit werd het weer stijgen geblazen en niet zomaar een beetje, alsof er nooit een einde aankomt...weer 2 km steil omhoog naar 500m...weer vele emmers zweet...weer een was van heb ik jou daar eind van de dag, zucht, maar...weer 1 kg kwijt..denk ik. Op de top aangekomen even bijtanken en niet zomaar...we kwamen in een leuke bar "Casa Cesar", een gepensioneerde trucker genaamd Cesar, die er een hobby van heeft gemaakt om pelgrimgangers te verwennen met eten en 'drinken', eigen gemaakte alcohol drankjes, dat je bij vertrek ook als wandelaar blij mag zijn de politie niet tegen het lijf te lopen, anders kun je alsnog blazen... De eerste kilometers hierna moeten we het tempo maar vooral ook de lijn weer oppakken, want...het is weer even dalen geblazen in...de modder. Het is verdér een prachtige tocht over smalle paadjes en bosjes dicht op elkaar staand, over keien die volgens mij nog door de Romeinen zijn aangelegd...geweldig genieten en nog steeds geen regen, wel zon wat alles nog mooiere maakte! Begin van de middag kwamen we in de Albergue aan, waar ik besloot alleen achter te blijven, ik wilde het laatste deel van mijn camino tot Santiago alleen afleggen, Henrie moest eendagsvlieg eerder binnen zijn, ik wilde het rustiger aan doen en meer genieten onderweg. Nadat ik afscheid had genomen van mijn compagnon heb ik 's middags nog een cultureel bezoek afgelegd bij een Monnikenklooster, prachtig, maar...waarvoor ik ging, hadden ze helaas niet...een Trappistje!