Dagje Miyajima

Van zaterdag op zondag hebben we onze eerste nacht doorgebracht in een capsule hotel: een hotel met hokjes waar je alleen een matras in hebt en slaapt. Niet handig voor mensen met claustrofobie. De douche was verkwikkend waarna we nog lekker een pilsje hebben gedronken. De nacht hebben we goed geslapen alleen werden we om 8u al wakker omdat iemand zijn wekker niet uitzette en de hele zaal zowat uit zijn bed werd getrild. Onze reis voor vandaag stond in het teken van Miyajima, een eiland nabij Hiroshima. Op het pontje zagen we in de verte een uit de zee oprijzende torii (shintopoort) staan(bij laag tij zie je de poort gewoon in het zand staan maar bij hoog tijd lijkt het te zweven op het water) die aangeeft dat het eiland heilig is. Eenmaal aangekomen viel het ons op dat er hertjes vrij rond liepen. Op het eiland stonden veel sakura bomen in bloei die de schoonheid van het eiland met zijn tempels en pagodes extra versterkten. De Daisho-in tempel is een groot complex met gevarieerde boeddhistische beeldhouwwerken. Joey was hier 3 jaar geleden geweest en heeft nu nogmaals een wierrook stokje gekocht en aangestoken, een soort van een gebed.
Wat mij ook opviel bij die tempels waren de opgestapelde steentjes, Henrie, met wie ik de wandeling naar Santiago heb gelopen, en ik zagen deze opgestapelde bouwerkjes ook regelmatig onderweg.
In de tempel stonden ook heel veel kleine boeddhabeelden met mutsjes op. Misschien dat zei het nog koud hadden maar wij hadden het bloedheet ook al kwam de zon amper door.
Op de hoogste berg van het eiland is een uitkijkpunt op ca 537 (mocht ook iets minder zijn) meter hoogte. Hier kun je naar toe lopen of met de kabelbaan er naar toe gebracht worden (voor geld natuurlijk). Aangezien wij flinke mannen zijn hebben we het pad gekozen en zijn we begonnen met lopen. Het was immers maar 2.5km. Na een flink stuk hadden we al het idee over de helft te zijn tot dat we bij een bordje kwamen dat we nog maar 700 meter hadden gelopen. Puffend en hijgend maar met volle moed bleven we deze berg beklimmen en na ongeveer 1 uur en 15 minuten hebben we de top behaald! Het uitzicht was moeilijk te beoordelen omdat er redelijk wat bewolking in de lucht hing en het her en der mistig was. Eenmaal terug aan de voet van de berg is de drukte op het eiland wat afgenomen en proberen we van bepaalde gebouwen en van de torii nog even foto's te maken.
Tijdens onze get together met de Japanse mensen noemde ze een restaurantje waar we MOESTEN eten als we in Hiroshima, wederom een okonomiyaki restaurant genaamd Nagata-ya. De naam is afgeleid van okonomi en yaki, wat vrij vertaald 'gebakken/gegrild zoals je wilt' betekent. Maar waarom dan per see hier okonomiyaki eten? Er zijn 2 grote varianten, 1 uit Osaka en 1 uit Hiroshima. De Osaka variant mixt al het beslag met de rest van de ingredienten waarna het gebakken wordt als 1 grote pannenkoek. In Hiroshima maken ze eerst de bodem uit het beslag waarna ze de andere ingrediënten erop doen. Tevens wordt in Hiroshima met Noodles gewerkt en zou de Osaka variant dit niet hebben. In dit restaurant hadden ze alleen okonomiyaki met noedels (dikke bami), Joey heeft deze pannenkoeken ook al eens gemaakt maar nog nooit met noedels en is na het eten van deze heerlijke okonomiyaki geïnspireerd om daar eens mee te gaan werken...
.