Toba naar Hakodate

The day after... We hoefden dit keer niet vroeg op te staan, ons ontbijt was
afgesproken om 7.30u, dus volstond 7.00u. De koffers waren snel ingepakt en de kleding voor vandaag hingen klaar, want we moesten weer in klederdracht naar de ontbijtzaal. Wel het ontbijtje zag er iets anders uit dan dat ik gewend ben in andere landen, heel bijzonder. Ik kan niet opnoemen wat er allemaal geserveerd werd, slechts thee, jus d'orange en manderijntjes waren zowat de enige producten die ik kende, oja...een rauw ei, wat Joey inmiddels ook lekker vindt en...rijst. Er werd ook een Japanse soep aan tafel warm gemaakt, ken je nagaan...gelukkig niet spicy, zo op de vroege ochtend, maar...wel lekker, niet dat ik alles opgegeten heb hoor...
Na nog een lekkere Onsen te hebben genomen, zodat we weer onwijs schoon waren, helemaal uitgekookt, stonden we klaar om te vertrekken. We dachten te gaan lopen echter de eigenaar stond erop ons weg te brengen met de Limo...daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen...je moet zo min mogelijk Japanners niet hun zin geven bij hun aanbod, dan voelen ze zich beledigd...niet dat we ooit terugkomen, maar het is niet leuk...zo iemand teleur te stellen...hebben we ook niet gedaan! Daarom waren we een half uur te vroeg op het station, maar...beter een half uur te vroeg dan....
Exact 11.03u vertrok het boemeltje richtingen Nagoya, vandaar naar Tokyo en meteen overstappen op de Shinkansen (Snelle trein/Super Expres) naar Hokodate, bijelkaar, vergis je niet, zo'n 1000 km. Het weer was gelukkig opgeknapt, en ondanks dat je alleen maar in de trein zit geeft dat toch een mooier beeld van het landschap waar je doorheen reist. Het is natuurlijk wel zo, dat je met de boemel meer ziet en makkelijker foto's maakt dan in die 'Bush' zoals die vriend van Joey, waarmee hij 3 jaar geleden door Japan heeft geraa...eh...gereisd, de Shinkansen noemde, dit 'ding' rijdt zo'n 300 km/u en dat is voor zo'n dag als vandaag wel nodig. Ik heb een paar filmpjes gemaakt, zodat je kunt zien, hoe hard dat gaat.
Deze reis heeft Joey speciaal voor mij gepland, aangezien we morgen naar Sapporo willen, de Olympische stad waar Ard Schenk zijn suprematie etaleerde tijdens de Olympische spelen van 1972.
Rond 18.19u wordt het donker en in 17 minuten tijd zie je echt niets meer buiten...of rijden we door een tunnel...nee, ik zie in de verte lampjes. Joey is ondertussen aan een dikke pil begonnen(boek), had hij gekregen en beloofd dit te lezen...
We stapten om 19.47u uit de trein en...schrokken van de temperatuur en het weer, deze was inmiddels gezakt naar onder de 10 graden. Morgen toch maar een blouse met een pull-over aan en...de korte broek maar een paar dagen vergeten...
Het hotel lag niet ver van het station, en aangezien we morgen nog een flinke reis hadden, besloten we om hetzelfde hotel ook voor de volgende avond te boeken, hoefden we morgen niet met de koffers te sjouwen. Gelukkig was het een prima hotel, alleen...kregen we een kamer, waarin gerookt was...Joey terug naar beneden...om snel weer terug te zijn vergezeld met de bode van het hotel en...de sleutel van de nieuwe kamer.
Even later waren we weer buiten om het stadje Hakodate te bekijken en om de magen te vullen. Van het bekijken kwam niet veel, ja...de menu's die buiten stonden, daar hebben we rapido een keuze voor gemaakt, Rahmen, want het was zo gekleed toch te fris om lang rond te lopen....