Vlucht van Bangkok naar Nagasaki

Vier uur voor vertrek waren we al op het vliegveld, aangezien ons vliegtuig om 2.30u zou vertrekken, moesten we er toch om 0.30u zijn, we konden namelijk vooraf niet inchecken en wilden voor onze gastgevers niet te veel eisend zijn om ons pas na 0.00u naar het vliegveld te brengen, daarbij zit je in een vreemd land...je weet maar nooit of de vertrektijd alsnog zou zijn veranderd...blij toe was dat niet zo, echer...de Gates waren iets eerder open dan verwacht en toen stond er tot onze verbazing een rij (....en de afwerking ging me toch traag, dat we pas 25 minuten voor vertrek klaar waren met inchecken, ken je nagaan....hoe ik me opgevreten heb, blij toe had ik Joey bij me....die vrat zich nog meer op...en dat moet dan dokter worden...nouja dokter. ...psychiater... Wonder boven wonder vertrok het vliegtuig toch nog exact op tijd, hoe is het mogelijk...door op het laatst in plaats van 1 Gate, 6 Gates open te stellen...
De vliegreis verliep boven verwachting prima, alleen met slapen heb ik wat moeite, maar ze komen regelmatig met water...of...eh...wijn langs, dat ik wellicht geen tijd heb om te slapen. Ondanks dat Shanghai voor ons slechts een doorvoer(lucht)haven is, was de controle hier zo niet strenger dan in het land der Thaitaaien...1 persoon moest zelfs de drank(zo'n mini (pinkgrootte) flesje whiskey), die hij op de Tax-Free luchthaven van Bangkok had gekocht, let wel dus na de controle in Bangkok, alsnog in leveren...dus protesteerde hij hevig tegen, maar goed dat'ie in een rolstoel zat, anders had hij hem misschien wel aangevallen, zo boos was hij, en inderdaad een beetje flauw, want als hij door deze controle was gekomen kon hij ook daarna weer drank halen bij die Tax-Freeshops in Shanghai... Wij kwamen er zonder kleerscheuren door....behalve dat we voor 2 kopjes Cappucino 118 Rdm moesten betalen, die had ik niet, wel een Credit Card...later zag ik dat zo'n kopje duurder was dan in Parijs....maar goed....'t is vakantie, zullen we maar zeggen... drink de eerste 3 dagen geen koffie....
Laten we het hier ook maar niet over de vertraging hebben, want in China hebben ze blijkbaar zoveel talen, dat de verkeersleiders daar elkaar waarschijnlijk niet verstaan... je zag amper vliegbeweging...ondanks dat het vliegtuig op tijd klaar stond, vertrokken we pas 1 uur en 10 minuten later... Over de vlucht geen klagen, ik zat bij het raam aan de vleugel, maar...had m'n notenboek niet bij me, dan alleen maar kijken...het was licht, dus mooie uitzichten, helaas was het raam een beetje beschadigd, maar het tochtte net niet...wel jammer dat ik hierdoor geen foto's kon maken....van 11 km hoogte. Wel heb ik geprobeerd een paar foto's te schieten toen we Nagasaki naderden, je zit dan dalend al onder de 3 km, en kon ik stiekem vanuit het raampje van mijn voorbuurvrouw fotograferen...
Bij het passereren van de douane in Japan is de screening ook niet mis, alleen zijn ze heel vriendelijk, ken je dat...lachend vragen wat je daar komt doen, 2 keer buigen en dan vragen waar je allemaal nog meer naar toegaat...en als ik dat beantwoord, kijkt ie Joey aan met een gezicht...wat zegt die man toch....Joey verstond hem en hij verstond Joey ook een beetje(toch makkelijk als je een tolkje bij je hebt), maar goed ook, hij moest zijn koffer openmaken...ik niet...er zat gelukkig niets verkeerds in, en nadat de douanier alles netje opgevouwen had (daar stond ik op), konden we eindelijk Joey's beloofde land binnen wandelen. De bus wachtte op ons, alsof de chauffeur het wist dat we nog mee moesten, en bracht ons naar onze Hostal, geregeld door Joey. Wat een schoon en ordentelijk land is dit, zowel vriendelijk en onwijs netjes, je waant je in Nederland, je zou haast zeggen dat er Nederlandse invloeden waren hier...maar...dat lezen we in het volgende deel....