Sakurajima, het Vulkaaneiland

Joey zou eigenlijk een stukje schrijven maar...

In wezen hoefden we niet zo vroeg op te staan, maar doordat het gordijn niet geheel sloot, kwam de zon al heel vroeg de kamer binnen...helaas is ie niet meer naar buiten gegaan en hebben we de rest van de dag moeten doen met eerst alleen bewolking, later toch overgaand in regen, eerst af en toe een paar druppels, maar later toch echte regen, tot nu toe...
Joey had voor deze dag een bezoek aan het vulkanische eiland Sakurajima gepland. Het was van ons hotelletje 35 minuten lopen, wij deden er 25 minuten over (een kleine training voor de 4-daagse). Vanuit de kade kun je dan heel mooi de vulkaan zien...als het helder weer is...nu was hij grotendeels verstoken onder de wolken, helaas... Op het pontje dronken voor het eerst weer gewone koffie zonder zoetstof, je moet er echt aan wennen aan die koffieblikjes uit de automaat, maar het smaakt niet slecht, zei JL al in haar documentaire, daarbij heb je een servetje of iets dergelijks nodig om die hete blikjes te kunnen vasthouden (zojuist het verhaal bijna afgemaakt, blokkeert internet op mijn i-pad, kan ik weer opnieuw beginnen, ben alleen de spontaniteit kwijt, maar goed we gaan verder). Aangekomen op het eiland nemen we de bus, die een kleine rondrit maakt aan de oostkant van het eiland en stopt bij mooie uitzichtpunten, informatiecentrum waar de geschiedenis van het eiland wordt uitgebeeld vanaf de 1e vulkansiche uitbarsting ongeveer 29.000 jaar geleden tot de laatste van 1946, waarbij de laatste uitbarsting ervoor gezorgd heeft dat het geen echt eiland meer is, en nog een paar leuke bezienswaardigheden. Na de rondrit zijn Joey en ik nog naar een prehistorischpark gewandeld, waar alle soorten Dinosau Russen zouden zijn opgesteld, een behoorlijke klim, maar daar zeurt Joey tegenwoordig niet meer over. Aangekomen op het park, bleek het een speeltuin voor kinderen, waar de Dinosausurs, wat Joey vroeger placht te zeggen, inderdaad natuurgetrouw waren nagemaakt, maar ze dienden hier tevens als speeltuig, zoals een glijbaan ed.
Tijdens onze wandeling in het park werden we gevolgd door een roofvogel, genaamd Wouw, ik begrijp de naam wel, heb je die vleugels gezien....juist ja.
Weer beneden aangekomen hebben we nog even de bus gepakt naar het informatie centrum over de geschiedenis van het eiland en zijn daarna nog even naar de heet- waterbronnen, nuja heet, zegmaar warm waterbronnen, we hebben er even onze voeten in laten bungelen, hoeven we vanavond niet meer te douchen, alhoewel...
Terug naar de boot begon het langzaam te druppelen, maar aan boord zaten we mooi droog. Anders werd het toen we terugwandelden naar het centrum van Kagoshima, het hield op met zachtjes regenen, we moesten gewoon ergens in een hokje schuilen, leuk een laantje waar we speciaal liepen om te kijken of die achtelijke bomen nou eindelijk eens in de bloesem zouden schieten, tenslotte gingen we hiervoor op dit moment naar Japan, maar nee hoor, slechts hier en daar een boom, die z'n rose bloesem liet zien.
Uiteindelijk zijn we toch maar doorgestapt en maar goed ook, het het echt niet meer op met regenen. Gisteren hadden we een leuke eetgelegenheid gezien, waar we heel gezellig konden eten, bij uit 25 kleine tentjes waar ze ieder een eigen menuutje hadden, echter het tentje waar wij zin in hadden om te eten, ze maakten ze de de lekkerste Rhamen een soort bamiesoep, was wat later open, zodoende waren we even bij de buren wat gaan drinken...hadden we dat maar niet gedaan zei Joey, hij bestelde al aardig in het Japans, bleek er ook een Japanse verslaggeefster van de plaatselijke TV-omroep te zitten en vroeg Joey meteen voor een interview....ter plekke verstond hij geen Japans meer, maar...hij moest...even later kwam de Japanse cameraploeg binnen. Al met al heeft hij het er goed van afgebracht, denk ik, ik verstond er echt niets van, zij blijkbaar wel, ze bulderden af en toe van het lachen...waarom...weet ik niet... Wel hebben we daarna toch nog goed gegeten...